کتاب هم مرز با آتش

نمای نزدیک:ثانیه به ثانیه حادثه، شهادت، جنگ و حمله دشمنی که به خاک کشور تجاوز کرده است. «هم‌مرز با آتش» خاطرات سردار قبادی، حکایت یکی از کهنه سربازان جنگ تحمیلی است که ما را با تلخ و شیرین آن روزها پیوند می‌دهد؛ روزهایی که هر ثانیه‌اش با حوادثی مهم همراه بود.

قبادی در این کتاب علاوه بر روایت خاطراتش، نویسنده متن کتاب هم هست. از این روی، نثر این اثر را می‌توان به قلم او نسبت داد که در آن صورت هم محدودیت خاصی در کلیت کار دیده نمی‌شود.

مجموعه خاطراتی که در این کتاب آمده است از نثر ساده و بی‌پیرایه‌ای برخوردار است. از واژه‌های ناملموس کمتر استفاده شده و هرجا که نویسنده تشخیص داده احتمال دارد واژه‌ای برای مخاطب ناآشنا باشد، از زیرنویس در متن استفاده کرده و به این وسیله هرگونه موارد ابهام‌زا در متن را برطرف کرده است.

شیوه روایت خاطرات هم به صورت خطی و افقی است که از نقطه ابتدای موضوع (دفاع مقدس) شروع و به نقطه پایان آن ختم می‌شود. البته در فصل اول، قبل از پرداختن به موضوع اصلی کتاب، نویسنده شرح مختصری از تولد و دوران کودکی و نوجوانی خود ارائه می‌دهد که به روزهای وقوع و سرانجام پیروزی انقلاب اسلامی ختم می‌شود، اما خیلی زود می‌رود سراغ موضوع اصلی که همان دفاع مقدس است و روایت خود را از نخستین روزهای آغاز این نبرد هشت ساله شروع می‌کند.

نمای میانی:حمید قبادی مهرماه 1341 در شهرستان کوهدشت لرستان به دنیا آمد. در کودکی و طی سفری که همراه با خانواده‌اش به قم داشت با تظاهرات و مفهوم انقلاب آشنا شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی جذب بسیج شده و در جریان جنگ تحمیلی به جبهه می‌رود. او تمام 8 سال جنگ تحمیلی را در جبهه‌های جنگ با دشمن بعثی مبارزه می‌کند و از آنجا که تنها دو روز بعد از شروع جنگ در جبهه‌ها حاضر بوده خاطرات و ناگفته‌های بسیاری از آن ایام دارد و به تعبیر بسیاری سرباز کهنه‌کار میدان جنگ است.

نمای دور:حمید قبادی (راوی و نویسنده کتاب): با اینکه به لحاظ نوپا بودن انقلاب اسلامی آمادگی مناسبی در نیروهای مسلح برای دفاع وجود نداشت، اما اتحاد، همدلی و یکپارچگی مردم با تکیه بر شعارها و استراتژی عاشورایی، رهبری مقتدرانه امام راحل، فصل جدیدی از تاریخ اسلامی را رقم زد، تا در ادامه شاهد رزم دلیرمردان تاریخ انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی باشیم. همچنین در این میان نگرانی‌های دلسوختگان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران از خطر گسست میان نسل‌ها و فراموشی یا نادیده انگاشتن میراث گران‌بهای این دوران مرا بر آن داشت تا به‌ عنوان عضو کوچکی از خیل رزمندگان با بضاعت اندکی که بدان معترفم به ذکر فرازهایی از خاطرات تلخ و شیرین خود و قریب به 200 تن از همرزمان که به نوعی نامی از آنان در این مجموعه برده شده است، بپردازم. آنچه در این کتاب از نظر خوانندگان می‌گذرد، خاطرات و حوادثی است که صرفا به بیان عملکرد و فعالیت‌های فردی راقم این نوشتار به دلیل محدودیت‌های مختلف پرداخته‌ شده است.

از کتاب:با احتیاط وارد میدان مین شدیم. دو نفر را کمی عقب‌تر گذاشتیم که تا اتمام عبور ما از معبر تامین ما را برقرار کنند و بعد از عبور با دوربین دید در شب ما را نگاه کنند. اگر دست تکان دادم یا ریگی برای آنها انداختم به طرف ما بیایند. 20 متر که عبور کردیم دیگر خبری از میدان مین نبود. بعد از طی مسافتی حدود 70 تا 100 متر کم‌کم متوجه شدم شعله آتش اسلحه عراقی‌ها در جناح چپ و پشت سر ماست…صفحه 324