کتاب شبانی گرگ

«بهائیت» در این کتاب، نه صرفاً یک مکتب یا جریان تاریخی، که چهره‌ای در جستجوی آینه است؛ آینه‌ای برای رخ‌نمایی، فریب، و جا خوش کردن در ذهن و جان.

اما نویسنده آینه‌ای دیگر در دست دارد: آینه‌ای زلال و بی‌پرده که واقعیت‌ها را آن‌چنان که هستند بازتاب می‌دهد — بی‌تعارف، بی‌اغراق.

کتاب شبانی گرگ، با زبانی شاعرانه و نگاهی افشاگر، به روایت تقابل درونی انسان‌هایی می‌پردازد که میان ایمان، ترس، فریب و بیداری سرگردانند. از سادگی دخترکان این سرزمین تا پیچیدگی نقشه‌هایی در سایه؛ از خواب‌های غریب تا واقعیت‌های تلخِ بیداری.

روایت، گاه اعتراف است، گاه انکار. گاه زمزمه‌ای است از حیاط خلوت خاطرات، گاه فریادی در دل میدان.

کتابی که هم لحن دارد، هم زبان. هم هشدار است، هم حکایت.

اگر در پی اثری متفاوت با نثری سرشار از استعاره، تصویر، و طنین‌های معنوی هستید، «شبانی گرگ» را به آسانی از یاد نخواهید برد.

بهائیت در تاریخ ثبت است با تمام پیچ و تاب هایش….. با تمام ناکوکی و نامردی هایش.بهائیت حرفهای مگوی پرده نشینان است در میدان ترس….

بهائیت نه کلاف سردرگم است نه رخ بی شمشیر شطرنج… پرصداست چون صدای جیرجیرکهای حیاط خلوت خانه مادر بزرگ و پر ادعاست چون طبل دریوزگان بغدادی….

بهائیت به دنبال آینه است تا رخ بنماید و برک کند عجوزه خود را …

و چه آینه هایی زلال تر از دخترکان مظلوم این مرز و بوم که میتوان مشق شبانی گرگ را برایشان املا کرد.

برشی از کتاب:

گاهی تنها با یک خواب عمیق عمری را باید در بیداری گذراند. گاهی تنها با یک نسیم، کاخی ویران می شود. گاهی با گذاشتن دوست و دشمن در یک کفه زنجیر ترازو و عبار پاره میشود…. بعضی روزها خط کش زندگی آدمی خواهند شد. مادرجان خط کش آن روز دایره ی زندگانی ام را به هزار زاویه مبدل ساخت و مرا در هزار تویی بی پایان غلتاند… من نیز تصمیم گرفتم سکوت کنم میگذارم انسانها تا انتهای سیاهی جلو بروند.